Kea adası, edebiyat ve coğrafya yayınları evreninde, tıpkı öteki Ege denizi adaları gibi, ilk kez 15. yüzyıl başlarında Cr. Buondelmonti'nin elyazması haritalardan oluşan öncü eseri "Liber Insularum Archipelagi"de kaydedilir. Bu eser daha sonra yapılmış olan B. dalli Sonetti (1485) ve Β. Bordone'nin (1547) ada-sahil haritalarına (isolario) örnek olmuştu. Sonetti, yaptığı haritaları vezinle yazılmış yorumlarla tamamlar, Bordone ise kendine özgü haritalarına adanın tarihi, iklimi ve söylencelerine ilişkin bilgiler ekler. Tüm benzer eserlerde olduğu gibi Antonio Millo'nun (1582-91) haritaları da dönemin basılı kitaplarından alınmış gravürlerle tamamlanır. Yunan asıllı Antonio, çizdiği haritaların üzerinde - bunların arasında Kea haritasında da  - deniz trafiğinin tehlikeli noktalarını işaretler. Yer adlarının saptanmasında, Millo, dönemin liman rehberlerini (portolan) kullanır.

16. yüzyıl sonlarına doğru, Kea adası, G. Rosaccio'nun (1598) daha eski benzer eserlerden etkilenmiş olan isolariosunda belirir. 17. yüzyıl ortalarında yayınlanan ve Venedik gravür sanatının güzel bir örneği olan Μ. Boschini'nin küçük isolario'sunda, Kea haritası, kitaptaki tüm öteki haritalar gibi tarih-coğrafya bilgileri içeren açıklamalı bir metin eşliğindedir. Ol. Dapper'in 1688 yılında çıkmış "Archipel" (okunuş: Arşipel) adlı zengin içerikli eserinde yer alan Kea haritası, çerçevesinde sözkonusu yayıncının gravürlerine (bakır baskı) süs olarak kattığı gemi resimleriyle birlikte görülmektedir. Gravürlerinin kusursuz tekniğiyle tanınan Ol. Dapper, bu eseri için çoğunlukla antik yunan ve latin edebiyatı yazarlarını, portolan (liman) haritaları ve isolariolar (ada haritaları), hatta çağdaş seyahatnamelerden tanıklıklar ve devrin geçerli haritalarını kaynak olarak kullanmıştır. Fr. Piacenza'nın (1688) isolariosu, mükemmel bir kazıma ile yapılmış haritalarla, Ege denizi adalarından başka Kıbrıs ve Peloponez hakkında da bol bilgi veren metinler içermektedir.  

J. Seller, Akdeniz kıyılarının ilk ayrıntılı haritası olan ve "English Pilot..." (okunuş: İngliş Paylot) adıyla bilinen eserin yaratıcısıdır. Sözkonusu eser ilk kez 17. yüzyılda yayınlanır, birçok yeni baskı yapar ve 19. yüzyıl dahil olmak üzere uzun süre kaynakça olarak kullanılır (burada sözkonusu olan 1771 baskısıdır). Seller'in toplu eserleri gemicilik haritalarında ingilizceyi geçerli dil kılmış ve ilerideki harita yayınlarını önemli ölçüde etkilemişti. Eserde Kea sahillerinden çizimler yer alır.

İçerdiği bilgi hazinesi bakımından son derece değerli bir yayın olan, J. Pitton de Tournefort'un (1717) eserinde, Kea adasına ilişkin görüntüler, ada haritasından başka bitki örtüsü, liman ve çeşitli arkeolojik eser görüntüleri içermektedir. Sözkonusu eser Tournefort'un Ege gezisinden sonra yayınlanmış ve o andan itibaren Ege'de seyahat eden her gezginin güzergâhı için bir rehber olmuştur. 19. yüzyıl başlarında yayınlanan önemli bir liman kılavuzunda Kea adasının harita çizimi ve yerleşim merkezinden (Hora) bir görüntü yer alır (J. Roux).

Kea adası çok erken bir tarihte son derece ayrıntılı bir arkeolojik keşfe nail olur. Bu keşfi (1826-1830) gerçekleştiren  P.Ol. Bröndsted  elde ettiği sonuçları yayınlar. Yayının ek bölümünde yer alan resimler arasında eski yazıtlar, sikkeler, eski isolario haritaları, Kea'nın çağdaş haritası, arkeolojik alanların planı ve çeşitli açılardan görüntüsü, arkeolojik eser ve yontular, ve bir manastır görülebilir. "Antik kale ve manastır" başlığını taşıyan bu sonuncu konu,19. yüzyıl sonlarında, sözkonusu kale o tarihten yaklaşık olarak otuz yıl önce kısmen yıkılmış olmakla birlikte, A. Schweiger Lerchenfeld'in kitabında olduğu gibi kopya edilir.

Fr. Perilla, tahta baskı gravür, renkli akvarel reprodüksiyonları ve fotoğraf gibi çeşitli tekniklerle (1935) tüm Kiklad adaları gibi Kea için de duyduğu coşkulu sevgi ve sanat duyarlığını dile getirir.

Yazan: İoli Vingopoulou