Sicilya adası tüm öteki adalar gibi ilk basılı ada-sahil haritalarında ("isolario") diğerleriyle eşit önemde bir yer tutar. Bunlardan B. Bordone'nin haritası (1547) açıklayıcı bir metinle tamamlanır. Haritacı ve yayıncı G.F. Camocio'nun "isolario"sunda (1574) Sicilya haritasından başka Nafpaktos (İnebahtı) deniz muharebesinden önce (1571) Kutsal İttifak donanmasının dizilişini gösteren bir tablo da yer alır. Tüm benzer eserlerde olduğu gibi Antonio Millo'nun (1582-91) haritaları da dönemin basılı kitaplarından alınmış gravürlerle tamamlanır. Yunan asıllı Antonio, çizdiği haritaların - ve bu arada Sicilya haritasının - üzerinde deniz trafiğinin tehlikeli noktalarını işaretler. Yer adlarının saptanmasına gelince, Millo, dönemin liman rehberlerinden (portolan) yararlanır.

H. Moll'ün (1717) üstün nitelikli bir kazıma tekniğiyle yaptığı ve birçok ayrıntı içeren haritaları okul kullanımı için hazırlanmıştı. Verdikleri bilgilerin kaynağı antik Yunan ve Romalı yazarlar ile Tevrat ve İncil idi. .

16. yüzyıl sonlarında yayınlanıp 19. yüzyılda yeniden basılan C. Vecellio'nun eserinde Sicilya halkı özellikle de kadın kıyafetleri görülür.

Resim konularını daha eski benzer yayınlardan alan H. Beauvau'nun hacılık seyahatnamesinde (1615) Messina şehrinin bir bakır baskı gravürü yer alır. Bir asır sonra, 1714 yılında, C. Le Bruyn'ün eserinde gine Messina'nın bir görüntüsüne rastlarız. Le Bruyn eserini resim uslubuna yaklaşan mükemmel teknikle yapılmış özgün konulu gravürlerle donatır. J.A. van Egmont / J. Heymann'ın (1759) kitabına eşlik eden tablolar, daha önce C. Le Bruyn'ün eserlerinde yayınlanmış olan resim konuları sergiler.

B. de Monconys'nin (1665-66) metnine eşlik eden çizimler seyahat edebiyatı yayınlarında rastlanan ender türden bir malzeme oluşturmaktadır. Bu malzeme içinde damıtma cihazları, kimya deneyleri, su tesisatı cihazları, hidrometre, mimarlık çizimleri, meteoroloji fenomenleri, mimarî planlar, çeşitli insan tipleri, gökbilim aletleri v.b. konular yer almaktadır.

Yunan adalarını ve Atina'yı ziyaret edip Parthenon tapınağının en bakımlı çizimlerinden birini vermiş olan ressam R. Dalton, buraya gelmeden önce Sicilya'dan geçmiş (1751) ve Etna yanardağının ilginç bir görüntüsünü çizmişti.

Akdeniz kıyılarının ilk ayrıntılı haritasını çizen J. Seller'in «English Pilot...» adıyla bilinen harita kitabı ilk olarak 17. yüzyılda yayınlanmış, tekrar tekrar yeniden basılmış ve 19. yüzyıla dek aralıksız kullanılmıştır (burada görülen 1771 baskısıdır). Seller'in toplu eserleri ingilizce dilini dünya gemici haritalarında geçerli dil kılmış ve daha sonraki harita yayınlarını önemli ölçüde etkilemiştir. Yaptığı haritalar arasında yörenin kıyı şeritlerinin çizimleri bulunmaktadır. Ch. Thompson'un seyahatnamesine (1752) eşlik eden tablo ve haritalar ise daha önce yayınlanan ve sevilen kitaplarda yer alna konuları kopya etmekte. J. Moreno'nun  ilginç eserinde (1790) Sicilya haritası ve bir şehir görüntüsü yer alır; J. Roux'nun liman rehberinde (1804) yer alan Sicilya haritası üzerinde ise adanın belli başlı demir atma sahaları işaretlenir. J.B.G.M. Bory de St. Vincent'ın editörlüğünde çıkmış olan kitaba ek olan "Atlas"ta (1823) gördüğümüz Sicilya haritası kayda değerdir.

J.C. R. abbé de Saint-Non'un eseri (1786), özellikle Güney İtalya'nın daha az tanınmış yerleri hakkında o zamana dek hakim olan derin bilgi boşluğunu doldurmuş ayrıca da Sicilya'nın tüm önemli tarihî anıtlarının tanınmasında önayak olmuştu . Avrupa'da antik yunan arkeolojisinin esas konuları belirlenirken, devrin edebî anlayışı ve gereksinimlerini izleyen C.M. Delagardette, Poseidonia yöresinin arkeolojik anıtlarını gösteren tablolar içeren bir eser yayınlar. Yunan topraklarındaki arkeolojik eser incelemeleriyle aynı zamanda yayınlanan bu eserde (1798/99) Magna Grecia (İtalya'daki Yunan kültür yöresi) haritası da yer almakta.

Aynı dönemde (1807) İngiliz asıllı mimar W. Wilkins'ın Sicilya'daki tarihî anıtlar üzerine yaptığı sistematik inceleme ve çizimler yayınlanır; P.Ol. Brönsted  (1830) ve Ch.R. Cockerell'in (1830) kitaplarında ise adanın daha başka tarihî anıtları kaydolunur. Güney İtalya tarihî anıtlarıyla ilgili en çarpıcı tablolardan bazısının yaratıcısı olan J. Houel, tabloların hem çizimini hem kazımasını kendisi yapmıştır (1782).

Çok sevilen resimler üretmiş olan L. Mayer (1810) sadece tarihî anıtları çizmekle kalmamış tablolarına insanların günlük yaşamından hoş ayrıntılar da katmıştır. İngiliz asıllı topoğrafyacı W.M. Leake (1824) bütün eserlerinde olduğu gibi Sicilya hakkında da arkeolojik gözlemlerini düzenli ve ayrıntılı biçimde sunar.

F.Ch.H.L. Pouqueville'in (1835) "Grèce" (Yunanistan) adlı eserinde yer alan görsel malzeme çoğunlukla daha önce yayınlanmış ve başarı görmüş başka ciddi seyahatnamelerden alınmıştır. Pouqueville, Yunanistan'ın anakara kesimlerinin jeomorfolojisi hakkında en etraflı çalışmalardan birinin yazarıdır. Yunansever bir kişi olan ve Yunanlıların bağımsızlık mücadelesini destekleyen T.S. Hughes  (1820) ve J.J. Horner'in  (1823) eserlerinde Sicilya'nın görülmeye değer birçok yeri ve çeşitli konulu tablolar yer alır. Doğu'nun deniz sularında seyahat eden ilk buharlı yatın seyahat günlüğünde ise Sicilya'da bir limanın görüntüsü görülebilir (Marchebeus, 1839). Aynı yıl içinde A.-F.-L. Viesse de Marmont'un  (Ragusa dükü)  Sicilya hakkında birçok harita içeren vakayinamesi yayınlanır.

19. yüzyıl boyunca hali vakti yerinde her Batı Avrupalının bilgilerini çoğaltmak ve sosyal prestijini arttırmak için hemen hemen bir şart olan Doğu'ya "Büyük yolculuk" (Grand Tour) doğal olarak Sicilya ziyaretini de kapsamaktaydı. Böylelikle bu devirde Güney İtalya'nın bu büyük adası hakkında zengin görsel malzeme birikir (J.H. Allan, 1843; Ο’Hara, 1859; W.F. Ainsworth, 1870; Piraeus and Ports kitabında Messina'dan bir görüntü, yaklaşık olarak 1860).

J. von Falke'ın (1887/ 2002) eserini donatan tahta baskı gravürler antik yunan sanatından örnekler ve antik Yunanlıların (Magna Grecia yöresini de içeren) özel ve kamu yaşamına ilişkin düşgücü eseri görüntüler içermektedir.

Nihayet 20. yüzyılda seyahatnamelerinin görsel kısmında birçok teknik bir arada bulunur (çizim,  gravür, akuarel, fotoğraf). Bu farklı teknikler, tümüyle Güney İtalya anıtlarına ayrılmış olan Α. Suares'in eserinde gördüğümüz gibi (1937) birbiriyle bağdaştırılarak çarpıcı sonuçlar verir.

Yazan: İoli Vingopoulou